Abstract
داستان ¬پردازی منظوم در قرن ششم هجری با ظهور الیاس بن یوسف نظامی به اوج درخشش خود رسید. اسکندرنامه یکی از داستان ¬های منظوم نظامی و روایت بخشی از زندگی این چهرۀ تاریخی است. پس از فردوسی، نظامی گنجوی دومین شاعری است که داستان اسکندر را منظوم کرد. او ظاهراً برای نخستین بار از داستان¬های شایع دربارۀ اسکندر منظومه¬ ای مستقل سرود و این سنّتی شد که پس از او سرمشق شماری از شعرای فارسی و ترک زبان گردید. اسکندرنامۀ نظامی آخرین تلاش شاعر در جستجوی یک مدینۀ فاضله بود که او را به قلمرو دنیای باستان کشانید و این مدینة فاضله بر پایۀ برابری، آزادی و برادری بنیان یافته بود. زبان این اثر روان است و از نظر ادبی جایگاه برجسته ¬ای دارد. شخصی ادب¬ دوست به نام محمد نصیر ابن سلطان سفیانی به شرح اسکندرنامه پرداخته است. این اثر ارزش¬های فراوانی دارد، از جمله اینکه این اثر مشتمل بر نام افراد، کتابها و اشعار فراوانی است که آن را غنی و پُربار کرده است. از این اثر یک نسخه شناسایی شد که در سال 1264 هجری کتابت شده¬ است. تک نسخہ این اثر مھم به شمارۀ Pe-II 3L در کتابخانه مرکزی دانشگاہ پنجاب در لاھور، پاکستان نگهداری می ¬شود. نسخه یکصد و شصت و دو (162) برگ دارد. هر برگ بیست و چهار (24) سطر دارد که به خط ریز نوشته شده است. برگه¬ها فاقد جدول کشی و تذهیب هستند. عناوین شنگرف هستند. در بالای ابیات و مصاریع شرح شده خطی شنگرف کشیده شده است. شارح در آغاز اثر خود را معرفی کرده است: «محمد نصیر ابن سلطان سفیانی» (گ: 1پ). در انجامه نیز تعریف دقیق ¬تری آمده است۔
وقار عارف. (2022) تجزیہ و تحلیل شرح اسکندر نامہ نظامی گنجوی, Anahita, volume 9, Anahita.
-
Views
353 -
Downloads
50
